woensdag 28 augustus 2013

Jagers zijn slappe lullen. Ik ben een slappe lul.


Dat is, hoe ik erover denk.

Gekleed in schutkleuren wanen ze zich Rambo die door de jungle dwaalt, op zoek naar groot wild. Belachelijk genoeg staan ze vaak met 30 rond een bosje van 100 vierkante meter lomp te zijn en de opgejaagde dieren neer te maaien alsof het levende kleiduiven zijn. Jagers, net zoals (sport)vissers mogen van mij eens een suspension of 10 ondergaan, liefst aan hun gezicht. En een dagje of 2 blijven hangen, dat mag ook, of net zo lang tot hun vel doorscheurt. Daarna wat stampen op hun domme muil en een weekje zonder eten en drinken. Dan terug vrijlaten - misschien dat ze nog thuis geraken. Misschien niet. Ze hebben niks te klagen want het was maar voor de fun (voor mijn fun).

Ik zeg dit nu wel, maar ik zou het niet aankunnen, een medemens (of eender levend wezen) dit aandoen zonder me jarenlang slecht te voelen, zonder het vreselijke schuldgevoel dat zich vaak van me meester maakt. Gisteren nog zag ik een meeuw stappen, ik denk dat er iets was met zijn vleugel (misschien ook niet?). Wat kon ik doen. Erop afstappen en het dier wegjagen (het was al hard aan het weglopen toen ik dichter kwam). Het dier proberen voedsel geven... of proberen vangen en in een doos proppen (eerst thuiswaarts om een doos.. ik heb er geen die groot genoeg is), naar het vogelopvangcentrum brengen. Ik heb het niet gedaan. Ik ben naar huis gestapt met mijn kop in de grond, mezelf hatend voor elke stap die ik verder wegzette zonder omkijken. 'Hij zal het wel redden, hij ziet er fris en fit uit, het zal wel niks zijn, hij zit zich nog te wassen, zijn veren stralen en zijn mooi wit...'

Ben ik dan niets beter dan de mensen die moorddadig omgaan met dieren, die varkens doorboren, koeien onteren, primaten tergend langzaam doodpesten en dassen doodslaan zonder schuldgevoel. Vreselijk. 

Brullen en schreeuwen zou ik moeten doen tegen iedereen die ik naar duiven zie schoppen, tegen iedere randdebiel die beweert dat vlees eten normaal is en de massamoord op miljarden dieren minimaliseert en als triviaal beschouwd. Ik zou hun ogen er moeten uitkrabben met vuile strontnagels zodat hun hersenen langzaam weggevreten worden door mijn aarsbacteriën in hun door mij half ingeslagen schedels. Ik sla hen niet dood, ik laat hen nog een beetje leven... Ze mogen ook eens wat afzien.

Niks van bovenstaande doe ik. Niks.

dinsdag 27 augustus 2013

Met de heupen vooruit de afgrond in.


Toen in 1992 de clip bij het nummer Sexy M.F. van Prince uitkwam was ik te jong om de turbulentie te voelen die vast en zeker voelbaar moet geweest zijn op de sociale media en het internet in het algemeen. Alle servers moeten wel zwaar overbelast geweest zijn toen. Schandalig.
De clip lijkt plots weer heel eigentijds. Behalve Elvis heeft niemand ooit zo met zijn kruis gestampt - tot nu Miley Cirus de annalen ingaat als nieuw meest hoerige jongk aller tijden.

Van mij mag iedereen doen wat hij wil, naakt, niet naakt, schunnig, braaf, make-up, kaalgeschoren, openlijk gek of ingehouden moordlustig...

Wat ik niet begrijp is dat dergelijke zaken (namaakseks dus) nog als shockerend - en dùs als entertainment - worden ervaren. Lady Gaga sloeg de bal mis. Rihanna sloeg de bal mis. Miley slaat de bal mis. Ieder vrouwelijke popster slaat de bal (ongetwijfeld onder druk van de verkoopscijfers) tegenwoordig grandioos mis. De laatste die enigszins origineel uit de hoek kwam was Janet Jackson met haar nipple-slip die ervoor zorgde dat geen enkele live-uitzending in Amerika nog echt live kan genoemd worden.

Ik vind het ook niet meer sexy. En ik stel me meteen de vraag: waarom gaan de mannen niet uit de kleren, hup, vleeskleurige onderbroek, en meedoen. Samen heupwiegend het podium op, geile bekken trekkend. Ik vraag me af hoeveel hypocrisie dan plots naar boven zou komen. Hoeveel (sowieso) ongepast homofobe opmerkingen er door de ether zouden vliegen. Hoeveel mannen zich in hun mannelijkheid aangetast zouden voelen. Hoeveel vrouwen zouden meepraten met hun kerel. Hoe lang Robin nog platen zou verkopen. Hoeveel steun hij nog zou krijgen van Pharell - altijd krom - Williams*.

Ik kom de laatste weken (via E.) wat meer in contact met genuanceerde feministische standpunten, en ik blijf bevestigd in mijn mening dat iedereen moet kunnen doen wat hij/zij wil, en dat het daar net over gaat. Geen moeten/mogen maar enkel willen en de vrijheid krijgen (vrijheid heb je per definitie al, maar iemand kan ze afgenomen hebben, dus in dat geval kan je spreken over krijgen).

Het is echter schrijnend om te zien hoeveel van vrouwen op dat vlak verwacht wordt en hoe weinig van mannen - en hoe de trend echt wrang begint aan te voelen. Ik vraag me af hoe lang tv kijkend Amerika (en Europa) dit nog voldoende interessant gaat vinden. Wanneer gaan ze schreeuwen om live seks? Of om bloed. Wanneer zullen mensen erop afstompen (is al langzaam aan het gebeuren). Of zal deze trend terug afnemen en gaan we terug naar stijlvol gekleden mannen en vrouwen die verketterd worden wanneer ze 2 centimeter teveel been laten zien?

Ik denk niet dat dit snel zal gebeuren want blijkbaar is de volgende stelling nog steeds waar: seks verkoopt. Helaas ligt de tijd van subtiele verwijzingen achter ons en moét het er nu altijd te dik op liggen.

Geil zijn de armen van geest die niet meer dan namaakseks zien/horen/willen omdat ze zelf ongelukkig zijn in deze maatschappij die gebaseerd is op fake maar niet het vermogen hebben naar binnen te kijken in deze steeds sneller zotdraaiende wereld.

Mijn oplossing: niet kopen - niet naar kijken - geen aandacht geven - zelfs geen mening over vormen als het enigszins kan (goed bezig Simon, al heb ik weinig waardeoordeel uitgesproken over de 'performing' artists, mijn honende woorden zijn eerder gericht aan de consument).


*Pharell heeft al bewezen dat hij iets kan. Jammer dat hij de laatste jaren maar 2 woorden meer moet opnemen om gevierd en bejubeld te worden. Maar dat is  - alweer - een trend die we bij nog artiesten zien.





Indische balletjes.

Dit weekend maakte ik (bij nader inzien) Indische balletjes.

Ingredienten: paprika, ui, erwten, selder, kikkererwtenmeel, garam masala.

Ik ga niet opnieuw uitschrijven hoe mijn burgers/balletjes gemaakt worden. You know the drill.

Gisteren maakte ik ze met broccoli in plaats van paprika.

Heerlijk.

vrijdag 23 augustus 2013

Dom en rood. En groen. En blauw.

Het domste idee, dat ik ooit hoorde, op een vergadering van een serieuze werking binnen de socialistische vakbond, bovendien provisorisch goedgekeurd en gesteund door de geldschieters binnen die mastodont... was dat ze een eigen televisiezender zouden oprichten.

De vakbond (ja, de vakbond) was nog niet in staat op een professionele manier een betoging of manifestatie te organiseren...

Ik hoor je denken: 'Allez Simon, 't is toch alle weken iets waar ze voor in Brussel staan te betogen? Ze krijgen toch volk bijeen?!'

Ja, inderdaad, je hebt gelijk... en toch ook niet. De mensen die meegaan om actie te voeren hebben geen bal interesse in de standpunten die verdedigd worden. Zij krijgen naast een dag loon (betaald vanuit de vakbondscentrales ipv het loon van de werkgever) bijna altijd hun treinticket terugbetaald én een extra vergoeding van 10 euro voor drank (en spijs).

Er zijn duizenden mensen die graag eens een dagje niet werken in plaats van wel zonder al te veel loonverlies. Plus, een godganse dag het varken uithangen op een gewone weekdag, daar zegt Jan Modaal geen neen tegen. Bovendien word je op zo een dag op handen gedragen door de sukkelaars die effectief vòòr de vakbond werken en geen keuze hebben dan de pesterijen van de bijna-altijd-achterlijke massa te pikken (doe je dat niet, dan ben je niet beschermd door je vakbond en word je steevast op het matje geroepen).
Ik maakte meerdere van dit soort acties mee (werd ook meermaals op het matje geroepen). Het deed me elke keer denken aan een nog-ontaardere versie van de zomerfestivals vs. De Lokale Kermisfuif (going fout) - bier, drugs, bommetjes, roepen en tieren. Speeches (wtf?) van één of andere scheve achterlijke lul (Da's wel een secretaris é Simon!) die enkel respons krijgt als hij algemene (en vooral lege) zaken scandeert als (ik vind maar iets uit): 'De regering wil ons aan de kant zetten, LATEN WIJ HETZELFDE DOEN MET HEN!'. De respons is steeds luid maar passief en van korte duur. Al snel luistert niemand nog en zelfs bij het zingen van 'de internationale' zijn het enkel de politiekers en vakbondsmandatarissen die (obligaat) hun linkervuist in de lucht steken (hier en daar iemand zijn rechtervuist, per abuis!) en (zonder schaamte?) en de woorden mee mompelen.
Middeleeuwse toestanden zeg ik u!

Mind my words... ik ben vòòr de vakbond, maar dan wel voor één overkoepelende vakbond die effectief de rechten van de werknemers verdedigd en niet 3 vakbonden die tegen elkaar uitgespeeld worden en bovendien zelf niet liever doen dan meegaan in hypes om hun eigen populariteit te doen toenemen ten koste van de andere 2 (maar tegelijkertijd geen bal moeite doen om sommige mensen bijstand te verlenen, als blijkt dat er niks te winnen valt).
Dan spreek ik trouwens niet over de goede inzet van her-en-der een vakbondsafgevaardigde binnen een bedrijf - die doen soms goede dingen op schaal van het bedrijf en voor de mensen op de vloer - helaas zijn ook daar heel veel lompe kloefkappers bij die alleen maar afgevaardigde zijn geworden omdat ze dan 'iets te zeggen hebben' (of dat idee hebben), 'meer congé' krijgen en beschermd zijn tegen ontslag (en dus mogen doen wat ze willen).

Ik rust mijn zaakje.


Geklieder dat ik maakte tijdens één van de marathon-vergaderingen zonder conclusies of resultaten - de enige manier waarop ik in staat was dat soort beproevingen te doorstaan: minstens 50% van mijn hersenactiviteit focussen op iets anders... (pluim voor mezelf -->) en dan nog beter mee zijn dan de meeste van mijn collega's (die het nadien meestal nodig vonden om mij de grond in te boren omdat ik mij de gemaakte afspraken wel herinnerde, ten koste van hen - ondanks dat ik nooit verslagen nalas of zaken noteerde)!!! 

Aarghhhh onmogelijke werktoestanden!!!!

woensdag 21 augustus 2013

Losse filosofische (en wetenschappelijke) vragen.

Als tijd relatief is, en massa heeft invloed op de tijdsbeleving - dan lijken kleine dingen heel snel te gaan en grote dingen heel traag.
Dat zien we, dat kunnen we voelen en meten of beredeneren. Dat leren we op school als we in chemie over atomen/moleculen leren en in aardrijkskunde over het heelal.

Als de brandpuntsafstand in een fototoestel bepaalt wat de vervorming is van de dimensies van het beeld dat zich vormt - dan is de brandpuntsafstand tussen de lens in ons oog en de gele vlek bepalend voor de vervorming die we (falen te) zien. Zijn het onze hersenen die 'geijkt zijn' om rechte lijnen te laten bestaan? Of hoe werkt dat systeem. Hoe zit het bij andere dieren, zien zij iets wat er voor ons als een fisheye foto zou uitzien... of is de evolutie zo gebeurd dat ieder levend wezen hetzelfde 'neutrale' zicht heeft... worden ook hun hersenen ingezet om alles te verwerken zodat de wereld er uitziet zoals...  ja, hij eruit ziet.

Wat is oneindigheid? Het is geen bol waarop we in de dimensie van de bol bewegen (over het oppervlak) - al is dat een aantrekkelijke voorstelling die meteen het samenvallen van bepaalde plekken die schijnbaar ver van elkaar zijn verklaart. Licht wordt verbogen door zwaartekracht, dus dat is één van de redenen waarom die zienswijze me wetenschappelijk leek te kloppen. Of is de oneindigheid bepaalt door hoe ver we kunnen zien met het beschikbare licht (of hoe ver het licht van de oerknal al gereisd is - dank aan P. voor dit inzicht)...

Wat is het niets. Niets is hetzelfde als oneindigheid. Of zijn het tegengestelden. In de werkelijkheid zoals we die kunnen meten lijken ze één en hetzelfde begrip te zijn. Wat alleszins klopt, is dat er oneindig veel niets is.

Als een boom valt, in een bos, waar niemand hem hoort... maakt hij dan geluid. Dit is een filosofische vraagstukje  - en het lijkt triviaal (dat is het ook). Wat ik er zo interessant aan vind is dat - als je nadenkt over wat geluid is - het helemaal niet zo duidelijk is of er wel geluid is, op het moment dat er niemand aanwezig is om de doelloze trillingen in de lucht op te vangen en om te zetten naar iets dat wij (groepjes op koolstof-gebaseerde structuren) dan weer verwerken en aan onszelf leesbaar maken als iets dat wij geluid noemen.

Hetzelfde geldt voor alle zintuigen... hoe zit het met de andere zaken in de realiteit (niet onze perceptie ervan, maar dé realiteit). Zoogdieren kunnen enkel voelen, horen, zien, smaken en ruiken. Trillingen waarnemen via de huid, de trommelvliezen; reflecties van trillende golfdeeltjes (licht) met een beperkte nauwkeurigheid verwerken; bepaalde partikels (niet alles) oplossen in chemische structuren en aan elke structuur een bepaalde eigenschap toekennen.
Hoe zit het met de rest. Al die zaken waar we geen sensor voor ontwikkelden.

Telepathie bestaat. Al mag ik het geen telepathie noemen. Soms pik je gedachten op van mensen. Soms pik je iets op dat nog niet gebeurd is of pik je iets op dat elders aan het gebeuren is. Het is niet iets wat je bewust doet - en ik denk niet dat het kan tussen alle mensen. Hersenen trillen met een bepaalde frequentie (werken op een bepaalde fluctuerende snelheid) - er zijn onderzoeken gebeurd waarin bewezen wordt dat mensen tussen wie een sterke vertrouwensband is, letterlijk op de zelfde frequentie zitten. Hun hersenen (en metabolisme) gaan in harmonie met elkaar werken. Als je dat durft te geloven dat moet je ook de stap verder durven zetten. Trillingen maken elektromagnetische velden. Ik zeg maar wat...

Tijd dat ik stop met deze onzin.

maandag 19 augustus 2013

Vermeldenswaardige vrouw.

Deze mooie vrouw (known as Evelyn Steen) veranderde heel recent mijn leven. 

Voor meer... stay tuned.

 

Champignon - notenburgers

Dit 'recept' voor 4 burgers staat nog niet op punt. Het is de eerste keer dat ik deze burgers maakte, dus het kan allemaal anders/beter. Net zoals alle recepten die ik op deze blog zal knallen is het mijn bedoeling dat er geëxperimenteerd wordt, dus veel maakt het niet uit. 

Hier gaan we.

Stap 1: Snij 100 gram champignons en een kwart ui in plakjes. 
Bak in een pan tot de champignons goed vochtig zijn (niet opnieuw krokant laten worden). 
Voeg op het einde flink wat peterselie toe + peper en zout.

Stap 2: maak 100 gram van je favoriete noten fijn in een vijzel (of mixer).

Stap 3: meng alles + wat kikkererwtenmeel en water tot je een stevig papje krijgt

Stap 4: in de pan scheppen, langs beide kanten bakken, serveren en opeten

En nog iets...

Elke zeveraar die beweert dat veganistisch (of gezond) eten duur is, moet zijn/haar hoofd eens uit zijn/haar hol trekken en eens deftig naar de prijzen van groenten kijken t.o.v. al dat (zwaar door de overheid gesubsidiëerde - dus kunstmatig goedkoper gemaakte) vlees.

Ik kocht vandaag een voorraad Belgische groenten: 1 gigantische courget, 2 grote komkommers, 1 bak champignons (250gr), 1 grote ijsbergsla, 1 hele grote bussel bladpeterselie, 2 grote vleestomaten en 2 ajuinen voor €6,69.

Die sla, tomaten en komkommers zijn 'broodbeleg', 'des crudités' of middagmaal voor de komende 4-5 dagen. Van die courget maak ik gerust 4 - 6 burgers (gecombineerd met een halve bloemkool die ik nog liggen heb en wat gekookte linzen) of die gebruik ik op een andere manier in één of ander gerecht (stoofpot, indische curry, provencaalse saus, ...) samen met wat gesneden paprika, ajuin, citroensap ... . Van die champignons maak ik (samen met ajuin, amandelen, peterselie en 100 gram kikkererwtenmeel) lekkere 'vleesvervangers'.  En allemaal veganistisch, vers en relatief gezond.

Overschot heb ik niet. De bladpeterselie zal misschien verwelken voor hij op is, dan snij ik hem fijn en stop hem in de diepvries.


Een beetje boos...

Ik word een beetje boos als ik sommige mensen dingen hoor zeggen, of zie schrijven, over zaken als vegetarisme, dierenrechten, racisme, homofoob gedrag, mensenrechten, ...

Ik doe het zelf. Ik draag ook de absolute waarheid met me mee. Dus noem me een hypocriet en ga elders heen of lees verder en wees gewaarschuwd. Mij maakt het weinig uit. Ik ga jou niet overtuigen als je dat niet wil, eender met welk argument ik op de proppen kom.

Ik word boos om de onverschilligheid die in veel commentaren zit die ik zie op internet onder youtube filmpjes, krantenartikels, facebook-posts, op blogs, fora, ... En het zijn zowel de voor- als tegenstanders die me richting kookpunt brengen.*

Ik zag een post op facebook over dit artikel over enkele uitspraken over racisme door één of andere oninteressante rechtse trut (die jammer genoeg een belangrijke functie bekleedt in Antwerpen). Toen ik de reacties die onder het bericht staan even snel bekeek kwam ik meteen een vergelijking met de V.S. tegen. Al duizend keer werd die vergelijking gemaakt, met elke keer even weinig zin. Ja in de V.S. is nog steeds racisme. Er zal binnen 100 jaar nog steeds racisme zijn. Net zoals hier binnen 100 jaar ook nog racisme, honger, homofobie, misdaad, ... zal zijn. Zolang we niet afstappen van het idee dat iedereen MOET overeen komen (wat een perfecte wereld is het toch, niet?) en daarnaast ook afstappen van nog een aantal zeer hardnekkige verstarde ideeën (ideologie is cultuur geworden en in de meeste mensen hun hoofden de enige mogelijke realiteit) zal al het onrecht dat mensen elkaar aandoen blijven bestaan.

Ik rammel er hier maar wat op los, soms zou ik beter kladversies maken van mijn posts, maar dan heb ik het gevoel dat ik mezelf censureer. Wat ik nu zeg meen ik nu. Morgen kan ik hierop terugkomen (al lijkt me dat sterk). Als ik het er niet meer mee eens ben, zal ik dat zeker doen. Anders, is het goed zo.

Ik vertelde gisteren tegen E. wat ze al wist en wat ik al zo vaak tegen I. heb gezegd in de voorbije jaren en wat iedere (hoogfunctionerende autist) 'verstandige empathische mens met voldoende zelfinzicht, analytisch vermogen en de mogelijkheid om heel persoonlijke ervaringen kritisch te kunnen aanschouwen zonder waardeoordeel of zinloze reflexen' die de eerste 18 tot 25 jaar van zijn/haar leven wijdde aan het behalen van het hoogst mogelijk haalbare diploma al honderd keer beseft heeft (of zou moeten beseffen)... nu komt het...wij (mensen) verspillen jaren van ons leven met het in ons hoofd proppen van onnuttige kennis die ons 'later van pas zal komen' of op zijn minst 'onze mogelijkheid tot studeren zal bevorderen'. Zo heb ik 4 jaar Latijn gevolgd in de middelbare school. Een dode taal, maar volgens voorstanders versterkt het studeren van Latijn je leercapaciteit. Dus, eigenlijk mocht ik al het Latijn dat ik geleerd had op mijn 18 terug vergeten (in de prullenbak ermee, crusshhhhh) want dààr had ik het niet voor gedaan. De aangeleerde systemen echter, zouden me mijn hele verdere studies van nut zijn...

Helaas ben ik er niet in geslaagd om 1 diploma te halen in het hoger onderwijs. Ik voelde me simpelweg kapot-geleerd.

En ik steek het niet op het vak Latijn, maar op heel dat idee dat we met kennis geluk kunnen forceren. Als we maar genoeg studeren gaan we iedereen te slim afzijn - niet letterlijk, neen, daar gaat het niet om. We leren niet om slim te worden (en de wereld te redden), we leren om méér te kunnen leren om dan later een vaste job te kunnen vinden waar we minder moeten werken voor meer geld dan de lager-geschoolde medemens moet doen. We moeten flink studeren om 'later als we met pensioen gaan' niet kapot gewerkt te zijn en tenminste nog te kunnen genieten van onze oude dag.

Al die ideeën (ontstaan uit ideologie en dus naïviteit) die te maken hebben met het zo efficiënt mogelijk vergaren, oppotten en langzaam opgebruiken van geld zijn fout. Dat bewijst iedere dag leven mij.

Even in lijstjesvorm wat ik denk over leven:

Liefde=connectie met anderen voelen (omdat/als we willen) tot de allerlaatste dag.
Werken=een bezigheid hebben=gepassioneerd zijn (omdat/als we willen) (in functie van liefde) tot de allerlaatste dag.
Pensioensparen/leningen/uitkeringen/loon=geld=uiterst kankerverwekkend vergif. Hoe sneller ik daarvan af ben hoe beter. 

Hoe meer ik gedwongen word om me in het systeem te persen dat geld als absolute rijkdom ziet hoe vreemder ik het vind. We moeten allemaal minder werken, of op zijn minst ambiëren om minder te werken. Het omgekeerde is vreemd en heb ik nooit begrepen. De meerderheid van de mensen zou me nu meteen gelijk geven. Tegelijkertijd zouden ze niet begrijpen dat ik geen 5 dagen per week wil werken (voor een baas). Tegenstrijdige ideeën (computerstem: 'does not compute').

Daarnet sprak ik 'de kuisvrouw' aan in de gang. Het gaat slecht met haar man (76 jaar oud).
Ze sprak deze woorden (en daar laat ik het voor deze post bij):

"Het is pas als je niet meer gezond bent, dat je beseft hoe RIJK je daarvoor was."



* wat me zo boos maakt, is het feit dat telkens opnieuw dezelfde onzinnige reacties geplaatst worden, enkel en alleen om het eigen ego te strelen. Soms eens een 'fuck you loser sterf dan van kanker' kan echt geen kwaad. Maar dan stellen we ons kwetsbaar op, en zijn we grof en blokkeren we elke communicatie. Ik ben liever openlijk grof tegen hypocriete mensen die constant onuitgesproken grof zijn dan 'op zijn Belgisch' mee te doen in 'vriendelijke' discussies die toch nergens toe leiden dan het weg-en-weer gooien van dikke argumenten - ik denk aan het spreekwoord dat ik ooit leerden van mijn vader zaliger: 'Wat baten kaars en bril, als de uil niet zienen wil.' Akkoord, géén moeite doen is ook niet goed, even proberen om mensen opnieuw op te voeden kan geen kwaad, maar op een bepaald moment moet je ermee kunnen stoppen en mensen in hun klein wereldje laten stikken. Anders ga je er zelf aan onderdoor.




Kleine ergernissen zorgen voor lange blogposts. 
De dag startte nochtans heel kalm en rustig 
(wel relatief vroeg) met een tas koffie in een poezenkom.



donderdag 15 augustus 2013

Slapen of het niet kunnen ...

Sleep, my nemesis.

Waarom ook altijd slapen. Iets waar ik al menig uur over nagedacht heb. Onze fysieke vermoeidheid verklaart maar gedeeltelijk de nood eraan.
Tijdens de slaap worden 'de gebeurtenissen van de dag ervoor' verwerkt, en dat tijdens onze dromen. Al die ongeordende informatie wordt op dat moment in grote brokken weggeschreven naar het rom geheugen van de grote hersenen... omdat het niet anders kan probeert ons brein van al die onsamenhangende losse informatie één samenhangend geheel te maken... Daardoor bevinden we ons vaak in zulke absurde droomsituaties: flexibele combinaties van losse elementen die niks met elkaar te maken hebben. Dit wegschrijven gaat veel sneller dan je zou denken, niet in real time. Gegevensverwerking in dromen (en gedachten tout court) gaan net als hersenen 30 tot zelfs meer keer sneller dan we bv kunnen spreken. De snelheid waarmee we spreken en dus informatie kunnen overdragen heeft dan weer een enorme invloed op onze ervaring van tijd (naast de valversnelling, onze massa en volume en de snelheid waarmee we bewegen). Daardoor kan het dat je wakker wordt van je zoemende alarm, terwijl je in je droom een heel verhaal beleefde dat leidde tot een logisch geluid van één of ander toestel... Je zou dit makkelijker kunnen verklaren moest je tien minuten lang 'door je alarm' geslapen hebben - maar zo werkt het dus niet.

Sommige vogels (of waren het vissen - dit moet nagekeken worden) slapen naar het schijnt telkens met één hersenhelft tegelijk. Dit, om waakzaam te kunnen blijven voor eventuele roofdieren. Hoe schizofreen (mbt tijd) dat moet aanvoelen kan ik me niet voorstellen.

Alhoewel...

Soms lijkt de tijd tegelijk stil te staan én heel snel vooruit te gaan. En soms kan je, door één of twee nachten je slaappatroon te veranderen gans je tijdsbeleving veranderen. Sommige dagen zijn eindeloos terwijl andere zo voorbij zijn. Verlangen is de tijd verlengen door iets te willen dat voor of achter je ligt. Leven in het nu, zoals in dat boek staat dat E. me leerde kennen, is een ambitieus project.

Eerst wil ik nog wat kunnen slapen - ik kan moeilijk vrede nemen met de wekker, waarvan ik weet dat hij binnen 5 uur afloopt. 5 Uur, verdorie dat is nog ver weg - waste of time lijkt het wel. Ik hou van slapen (als het lukt) en ik haat het (als het, dhuh*, niet lukt). Al jarenlang kamp ik met problemen op dat vlak. Ik ben op het punt gekomen dat ik niet meer probeer te slapen maar mezelf toelaat wakker te zijn. Des te sneller komt de wens tot slapen terug... Hoe snel je 2 uur wakker ligt, zo traag lijken die 2 uur te gaan.

Tijd is iets raars. Het is fysiek relatief, maar wel zogezegd een vrij stabiele (meetbare?) constante op één plek voor één persoon... en toch voel ik dat dat niet zo is. Hoe noem je dat... de mentale relativiteit van tijd? Of gewoon: 'Simon, ga in uw bed!' - daar lig ik al. Schuilend onder mijn klamboe (muskietennet) om niet belaagd te worden door minstens een tiental muggen die momenteel zeer actief zijn... Klootzakken, motherfuckers, vriendjes, ... angstaanjagende beesten.

Sleep tight!

*dhuh: je moet maar weten wat dit betekent, warempel**

** klinkt leuk - dichterlijke vrijheid (zwak excuus) niet moeien.

zondag 11 augustus 2013

GEEN OVERSCHOTTEN WEGGOOIEN

Doe het voor jezelf (portemonnee - gemakzucht - jezelf beter voelen dan de anderen)
Doe het voor anderen (uitbuiting beperken)
Doe het voor de planeet (alles kost energie om (klaar) te maken, zaaien, oogsten, transporteren, ...)

Sowieso... vegan eten is minstens even lekker, de dag nadien, koud...

zaterdag 10 augustus 2013

Paprika - wortel burgers

Als veganist is koken een hele andere ervaring dan voor de meeste 'gewone' eters. Zelf dingen maken hoort er nu eenmaal bij als je naast geen dier ook geen zuivel eet. De meeste vleesvervangers die je kan kopen bevatten kippenei-eiwit - jammer, maar dat gaat er bij mij niet in (pun intended).

Als je graag eens geen vlees eet en toch liever niet al die kant-en-klaar 'rommel' eet van de supermarkt, probeer dit recept dan eens voor paprika-wortel burgers, dit kan bijna niet mislukken.

Stap 1: groenten snijden 

Stap 2: bakken/koken/stomen in zo weinig mogelijk vocht (1 à 2 eetlepels)

Stap 3: de slappe groenten mengen met eenzelfde hoeveelheid kikkererwtenmeel

Stap 4: in de pan scheppen en bakken





Mushbrain


Een snelle tekening die ik deze week op een eenzame avond maakte. Soms voel ik mij alsof mijn hersenen vloeibaar worden, dan vult mijn lichaam zich met een warme gloed (het warme breinsap dat langzaam naar beneden sijpelt).

Eerste post. Anticlimax.

Nieuwe blog. Een leeg blad. Veel te vertellen. Veel ideeën. Veel concepten.

...

Wat? Geen cosmic flow. Geen ingenieuze constructies om de start van deze nieuwe 'time capsule' de juiste dynamiek te geven.

Ach.

Ik hou het hierbij:

Ik ben blij met waar ik ben, in tijd en ruimte.
De tijd gaat altijd verder, die kan je niet stoppen (... alhoewel...) en de ruimte zal binnenkort ook veranderen - met alle praktische beslommeringen die daarbij horen.

Reuzensprongen vooruit met kleine korte stapjes.

'Ontspan!' Oef... ik kan.